Miroslav Tichy

Γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1926 στο χωριό Kyjov στη Μοραβία της Τσεχίας. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Πράγας και σύντομα στράφηκε στη φωτογραφία. Ζούσε στο δρόμο, χωρίς μόνιμη στέγη και χωρίς τίποτα στη κατοχή του. Μόνος του κατασκευάζει τις αυτοσχέδιες φωτογραφικές μηχανές του από υλικά ευτελή όπως χαρτόνι, λάστιχο, κονσέρβες, καπάκια από μπουκάλια κ.α., οι φακοί κατασκευασμένοι απ’ τον ίδιο, χρησιμοποιώντας κατεργασμένα από τον ίδιο κομμάτια plexiglas -γυαλισμένα με γυαλόχαρτο ή οδοντόκρεμα και στάχτη από τσιγάρο. Αιτιολογούσε την επιλογή του αυτή, λέγοντας πως «το λάθος είναι αναπόσπαστο μέρος των εικόνων, είναι ποίηση και γι’ αυτό χρειάζεται μια κακής ποιότητας μηχανή». Το αποτέλεσμα φυσικά φωτογραφίες κακοτυπωμένες, γρατσουνισμένες και θολές, ενώ οι εικονιζόμενες μορφές μοιάζουν εξαϋλωμένες. Επίσης κατασκεύασε έναν αυτοσχέδιο σκοτεινό θάλαμο στο έρημο σπίτι όπου ζούσε και εμφάνιζε και τύπωνε τις φωτογραφίες του.
Σε όλη του τη ζωή είχε μόνιμη άρνηση των υλικών αγαθών, καθώς επίσης ήταν μονίμως απών από τη κοινωνική ζωή. Το 1948, καθώς στα πολιτικά πράματα της Τσεχοσλοβακίας επικράτησε το Κουμμουνιστικό καθεστώς, για τον Tichy ξεκίνησε μία σειρά εννέα ετών από αλλεπάλληλες διώξεις και φυλακίσεις, ώσπου τελικά αυτοεξορίζεται στη γενέθλια πόλη του ζώντας ως ερημίτης σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι δίχως να έχει επαφές με άλλους ανθρώπους, πάρα μόνο τις απαραίτητες.
Αγαπημένο του φωτογραφικό θέμα οι γυναίκες. Φωτογραφίζει κάθε τύπο γυναίκας, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά της. Ο φακός του λειτουργεί σαν μια κλειδαρότρυπα και όταν τον ρωτούν γιατί φωτογραφίζει μόνο γυναίκες, εκείνος απαντά: «Γιατί τα γλυπτά του Michelangelo αναπαριστούν μόνο αρσενικές μορφές;». Χαρακτηρίστηκε ως ένας πραγματικά εκκεντρικός άνθρωπος με εμμονή στο γυναικείο σώμα. Ενώ άλλοι ζητούσαν από γυναίκες να ποζάρουν και χρησιμοποιούσαν την τελευταία λέξη στην τεχνολογία της φωτογραφίας, ο Tichy κρυβόταν πίσω από θάμνους φωτογράφιζε με τις αυτοσχέδιες φωτογραφικές μηχανές του και αφού τις εμφάνιζε πέταγε την εκάστοτε φωτογραφική μηχανή που χρησιμοποιούσε.
Τις φωτογραφίες του τις κακομεταχειρίζεται, τις χρησιμοποιεί για προσάναμμα, τις σκίζει, τις καταστρέφει με οποιονδήποτε τρόπο. Σύμφωνα με τη θεωρία του, «η φωτογραφία είναι ζωγραφική με το φως, η φωτογραφία δημιουργείται από την αντίθεση μεταξύ σκότους και φωτός…». Ελάχιστα τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Τον απασχολεί κυρίως, η διαδικασία της φωτογράφησης. Στο έργο του διακρίνονται τρία στάδια: η «τυφλή» φωτογράφηση, η «ανακάλυψη» εικόνων κατά την εμφάνιση των φωτογραφιών, η επεξεργασία των εικόνων (ζωγραφικές επεμβάσεις, γρατσουνιές, δαχτυλιές, διάφορα επίκτητα ψεγάδια). Θεωρεί σημαντικότερο το τελευταίο στάδιο, τονίζοντας ότι «αυτό είναι η ποίηση, κάτι όμορφο και τέλειο δεν αφορά κανέναν…».
Σήμερα δεν τον ενδιαφέρει η φωτογράφηση και σχετικά με αυτό δήλωσε : «Τελείωσα. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι το ρούμι…».
Η διάσωση των φωτογραφιών που δεν κατέστρεψε ο Tichy, οφείλεται στον Roman Buxbaum ο οποίος εκθέτει τις συγκεκριμένες φωτογραφίες που κατάφερε να διασώσει μέσω του Ιδρύματος Tichy με το αζημίωτο βέβαια.
 
Miroslav Tichy _1_ Miroslav Tichy _2_ Miroslav Tichy _6_ Miroslav Tichy _7_ Miroslav Tichy _9_ Miroslav Tichy _11_ Miroslav Tichy _12_ Miroslav Tichy _18_ Miroslav Tichy _19_ Miroslav Tichy _20_ Miroslav Tichy _22_ Miroslav Tichy _26_ Miroslav Tichy _27_ Miroslav Tichy _31_ Miroslav Tichy _32_ Miroslav Tichy _35_ Miroslav Tichy _36_ Miroslav Tichy _37_
 
Περισσότερα…