Skip to content
Ο Mario Giacomelli γεννήθηκε στη Senigallia της Ιταλίας, στη 1 Αυγούστου 1925. Στο διάστημα 1933 – 1940 εργάστηκε σε τυπογραφείο, παρατώντας το σχολείο. Το 1934 άρχιζε να ζωγραφίζει και να γράφει ποιήματα. Το 1938 έφτιαξε τα πρώτα του κολάζ με τυπωμένα γράμματα. Με τη φωτογραφία ξεκίνησε να ασχολείται το 1954, όταν παρακολούθησε μαθήματα σε φωτογραφικό όμιλο της πόλης του. Αρχικά φωτογράφιζε φίλους, απόψεις της περιοχής του και νεκρές φύσεις.
Σε όλο του το έργο καταπιάστηκε κυρίως με την αποτύπωση της καθημερινής ζωής της ιταλικής επαρχίας, δίνοντας έμφαση σε «ενοχλητικά» θέματα όπως η μοναξιά, η τρίτη ηλικία και ο φόβος του θανάτου. Συχνά, όμως, φωτογράφιζε και τοπία της ιταλικής φύσης. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη φωτογραφική εικονογράφηση εκδόσεων. Πολλές από τις φωτογραφίες του δημιουργήθηκαν στο νοσοκομείο στο οποίο εργαζόταν η μητέρα του, όπου φωτογράφισε τους ηλικιωμένους.
Περισσότερα…
Ο Bresson γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1908 στη Γαλλία από πλούσια οικογένεια και ήταν το μεγαλύτερο από 5 παιδιά. Ο πατέρας του είχε εργοστάσιο υφαντουργίας και η μητέρα του προέρχονταν από οικογένεια εμπόρων βαμβακιού. Οι γονείς παρείχαν στον Bresson οικονομική άνεση για να ασχοληθεί με τα ενδιαφέροντά του. Ο πατέρας του τον προόριζε ως διάδοχό του στο εργοστάσιο, αλλά ο ίδιος απέρριπτε αυτήν την προοπτική, ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, παίζοντας σε ταινίες του γάλλου σκηνοθέτη Renoir και βοηθώντας τον να κάνει ταινία για το κομμουνιστικό κόμμα της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου σκηνοθέτησε μαζί με τον Herbert Kline μια αντιφασιστική ταινία. Ο ίδιος δεν ήθελε να φωτογραφίζεται. Σε μια τελετή στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κρατούσε ένα χαρτί μπροστά στο πρόσωπό του για να αποφύγει τη φωτογράφιση. Ήταν πολύ ντροπαλός και εξάλλου δεν ήθελε να τον αναγνωρίζουν στο δρόμο, προκειμένου να μπορεί να φωτογραφίζει ανενόχλητος.
Περισσότερα…
Ο Josef Koudelka γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1938 στη Boskovice της Μοραβίας, στην πρώην Τσεχοσλοβακία. Ξεκίνησε φωτογραφίζοντας την οικογένειά του και τους γύρω του με μια μηχανή Bakelite 6×6. Το 1961 πήρε το πτυχίο του από το Πολυτεχνείο της Πράγας και την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη έκθεση φωτογραφίας. Αργότερα εργάστηκε ως αεροναυπηγός στην Πράγα και την Μπρατισλάβα.
Ξεκίνησε τη φωτογραφική του καριέρα παίρνοντας δουλειές για θεατρικά περιοδικά, χρησιμοποιώντας μια παλιά Rolleiflex. Το 1967 αποφάσισε να εργαστεί αποκλειστικά ως φωτογράφος.
Τον Αύγουστο του 1968, μόλις επέστρεψε από μια φωτογραφική δουλειά με τους Τσιγγάνους στη Ρουμανία, έπεσε πάνω στην εισβολή των Ρώσων στην Πράγα. Οι φωτογραφίες του έφτασαν στην εφημερίδα Sunday Times του Λονδίνου, περνώντας κρυφά από τα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας και δημοσιεύτηκαν με την υπογραφή P.P. (Prague Photographer). Οι φωτογραφίες του αυτές έγιναν τα δραματικά σύμβολα της «Άνοιξης της Πράγας», που πνίγηκε στο αίμα από τα τανκς του «Συμφώνου της Βαρσοβίας». Το 1969 ο ανώνυμος Τσέχος φωτογράφος βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο Robert Capa.
Περισσότερα..
Ξεκίνησε να φωτογραφίζει στα 65 με τη σύνταξή του και συνεχίζει μέχρι σήμερα στα 80+
Ποζάρει ο ίδιος, φορώντας τις περισσότερες φορές ένα παλτό, και δημιουργεί φανταστικούς μικροσκοπικούς τρισδιάστατους κόσμους συνήθως πάνω σε άμμο ξεκινώντας από απλά ερεθίσματα.
Φωτογραφίες σουρεαλιστικές, αλληγορικές, φτιαγμένες με ευαισθησία χωρίς όμως να λείπει το χιούμορ αλλά και η κριτική ματιά στη σύγχρονη καθημερινότητα. , ο ίδιος επιμένει στα κλασσικά χημικά – μηχανικά μέσα για τη δημιουργία των φωτογραφιών του, αλλά μια ματιά στο έργο του πιστεύω πως αξίζει και ίσως αναθεωρήσουμε τα όρια της φωτογραφικής τέχνης. … Ο κύριος Gilbert Garcin όταν έκλεισε αισίως τα 65 του χρόνια αντί να αποσυρθεί απολαμβάνοντας τη σύνταξή του, άνοιξε ένα άλλο μεγάλο και δημιουργικό κεφάλαιο στη ζωή του.
Χρησιμοποιώντας χημικά και μηχανικά μέσα ( montage, collage) σε σκοτεινό θάλαμο, σκηνοθετεί ο ίδιος φωτογραφίες αλληγορικές με έντονα σουρεαλιστικά στοιχεία που αποδίδουν με χιούμορ και κριτική διάθεση την καθημερινότητα.
Ποζάρει ο ίδιος, φορώντας τις περισσότερες φορές ένα παλτό, και δημιουργεί φανταστικούς μικροσκοπικούς τρισδιάστατους κόσμους συνήθως πάνω σε άμμο ξεκινώντας από απλά ερεθίσματα.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του ξεκινάει πάντα με μία αναφορά – και σχετική αναλογία – μεταξύ πραγματικότητας και αφηρημένου η οποία μπορεί να προέρχεται από το οτιδήποτε. Από τα σύννεφα στον ουρανό, μία έκφραση σε κάποιο βιβλίο, ένα μύθο, οτιδήποτε. Από εκεί και πέρα όλα εξαρτώνται από τη διάθεση.
Οι φωτογραφίες του είναι όλες ασπρόμαυρες , πλημμυρισμένες από μια παιδική διάθεση αλλά εμπεριέχουν και μια αποτύπωση των στοχασμών ενός ανθρώπου με την εμπειρία των 65+.
Κάποιοι τον κατηγόρησαν ότι ασχολείται με την υπερβολική επεξεργασία που έχει σαν αποτέλεσμα τη μη καλλιτεχνική φωτογραφία.
Μια ματιά, όμως, στο έργο του πιστεύω πως αξίζει και ίσως μας κάνει ν΄αναθεωρήσουμε τα όρια της φωτογραφικής τέχνης.
O Gilbert Garcin ζει στην Μασσαλία.
Στα 80 του χρόνια, έχει εκδόσει 5 βιβλία και τα έργα του έχουν εκτεθεί παγκοσμίως.
Περισσότερα…
Ο Sebastião Ribeiro Salgado γεννήθηκε στη Βραζιλία στις 8 Φεβρουαρίου 1944 στην Aimorés, μια μικρή πόλη 16.000 κατοίκων. Μέχρι τη δεκαετία του 1940 η περιοχή ήταν καλυμμένη κατά 70% από τροπικά δάση και θεωρούνταν ένα από τα 25 σημαντικά περιβαλλοντικά σημεία του πλανήτη. Σήμερα, το δάσος καλύπτει 7%, ενώ στη γενέτειρα του Salgado μόλις το 0,3%.
Ο Salgado ξεκίνησε το γυμνάσιο στη γενέτειρά του και το ολοκλήρωσε στη Vitoria, μια πόλη σε απόσταση 185 χιλιομέτρων. Εκεί τελείωσε το γυμνάσιο το 1962. Την επόμενη χρονιά πήγε στο πανεπιστήμιο όπου σπούδασε Οικονομικά και ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1967. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Lélia Deluiz Wanick, με την οποία έκαναν 2 παιδιά, από τα οποία το μικρότερο πάσχει από Σύνδρομο Down.
Περισσότερα..
Ο Josef Sudek γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1896 στο Kolín της Βοημίας, που τότε ανήκε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και σήμερα στην Τσεχία. Ο πατέρας ήταν ελαιοχρωματιστής και πέθανε όταν ο Josef ήταν 2 ετών. Στο σχολείο ήταν κακός μαθητής και οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν λέγοντας ότι θα καταλήξει σε αγχόνη ή βοσκός. Ωστόσο αγαπούσε πολύ και τα βιβλία, αποφάσισε να γίνει βιβλιοδέτης και στα δεκαεπτά του χρόνια απέκτησε το σχετικό δίπλωμα. Η αδελφή του σπούδασε φωτογραφία. Ο ίδιος άρχισε αθόρυβα να ασχολείται με τη φωτογραφία παράλληλα με την βιβλιοδεσία. Με μια παλιά μηχανή έκανε κυρίως πορτραίτα τού εαυτού του καθώς και τοπία και εικόνες τής Πράγας. Πριν πάει στρατό είχε κιόλας γεμίσει ένα άλμπουμ με 150 φωτογραφίες.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στον Αυστροουγγρικό στρατό. Το 1916, πολεμώντας στην Ιταλία, τραυματίστηκε στο δεξί χέρι, το οποίο και ακρωτηριάστηκε. Ο ίδιος αντιμετώπισε το γεγονός στωικά, λέγοντας ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα χάνοντας το κεφάλι του.
Περισσότερα..
Η Julia Margaret Cameron γεννήθηκε ως Julia Margaret Pattle στην Καλκούτα της Ινδίας από μια ευκατάστατη οικογένεια Βρετανών. Οι γονείς της, πατέρας αυταρχικός αξιωματικός του Βρετανικού στρατού και η μητέρα της καλλιεργημένη Γαλλίδα αριστοκράτισσα, συνέβαλλαν στη διαμόρφωση του δυναμικού, αλλά ευαίσθητου χαρακτήρα της. Η ενασχόλησή της με την φωτογραφία άρχισε τυχαία, όταν η κόρη της τής έκανε δώρο μια φωτογραφική μηχανή. Ήταν τότε 48 χρονών. Μπροστά από το φωτογραφικό της φακό στάθηκαν όλα τα πρόσωπα του περιβάλλοντος της. Συγγενείς, υπηρέτες και όλοι οι σπουδαίοι φίλοι της. Δούλευε με την μέθοδο του υγρού κολλοδίου σε ένα πρόχειρο σκοτεινό θάλαμο και ένα στούντιο που έστησε στον κήπο της. Πάντοτε πορτραίτα, με φυσικό και δραματικό φωτισμό σε κλειστούς χώρους χωρίς ευκρίνεια αλλά με μια συγκλονιστική ατμόσφαιρα, ντύνοντας συνήθως τα μοντέλα της και σκηνοθετώντας σκηνές φανταστικές. Με βαθιά πίστη στη καλλιτεχνική αξία του έργου της, δούλεψε ασταμάτητα, φροντίζοντας μάλιστα φωτογραφίες της να εκτεθούν σαν έργα τέχνης. Ήταν η πρώτη που έκανε επίτηδες φλου φωτογραφίες, άποψη για την οποία της επετέθη μεταξύ άλλων ο, μέτριος ως φωτογράφος αλλά σημαντικός συγγραφέας, Louis Carol. «Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ξέρω τι κάνω; Προφανώς επίτηδες τις έχω έτσι», απαντούσε. Οι φωτογραφίες της θυμίζουν τη ζωγραφική των φίλων της προραφαηλιτών ζωγράφων, αλλά φέρουν και στοιχεία της πρώιμης αναγέννησης. Ωστόσο, δεν έκανε πικτοριαλιστική φωτογραφία, ζωγραφική απομίμηση. Από το ημερολόγιό της άλλωστε φαίνεται ότι ήταν απόλυτα συνειδητή για το ότι έκανε τέχνη σε μια εποχή που η φωτογραφία δεν είχε ακόμη αναγνωριστεί ως τέτοια. Μεταξύ των πιο διάσημων πορτρέτων της είναι αυτό της Αλις Λίντελ με τίτλο «Alethea» (από το οποίο κατά κάποιο τρόπο ξεκίνησε και η ιστορία της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων).
Περισσότερα..
Bruce Davidson γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1933 στο Oak Park, κοντά στο Σικάγο. Η οικογένειά του ήταν εβραϊκή, προερχόμενη από την Πολωνία. Οι γονείς του έκαναν δύο παιδιά, αλλά χώρισαν όταν αυτά ήταν πολύ μικρά, λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο σχολείο ο Davidson ήταν μέτριος μαθητής, πράγμα που ο ίδιος θα αποδώσει αργότερα στον χωρισμό των γονιών και στον θάνατο της γιαγιάς του, γεγονότα που του ενίσχυσαν επίσης μιαν έμφυτη τάση μοναχικότητας. Κι αυτό παρόλο που η μητέρα του αγαπούσε πολύ τα παιδιά της και δούλεψε σκληρά για να τα μεγαλώσει.
Σε ηλικία μόλις δέκα ετών έρχεται σε επαφή με τη φωτογραφία μέσω ενός φίλου του και με τις οικονομίες του αγοράζει μια φωτογραφική μηχανή και στήνει έναν υποτυπώδη σκοτεινό θάλαμο. Λίγα χρόνια αργότερα πιάνει δουλειά βοηθού σε ένα φωτογραφικό κατάστημα. Γνωρίζεται με έναν επαγγελματία φωτογράφο, που τον παίρνει βοηθό στο εργαστήριό του, και έτσι μαθαίνει όλα τα μυστικά τής τεχνικής τής φωτογραφίας. Παραμένει πολύ μέτριος μαθητής παρά τις προσπάθειες τής μητέρας του. Όταν αυτή ξαναπαντρεύεται, ο νέος της σύζυγος θα τον βοηθήσει να φτιάξει έναν σωστό σκοτεινό θάλαμο και θα τού χαρίσει τη δική του καλή φωτογραφική μηχανή, μια Kodak medalist.
Παρόλα αυτά ο μικρός Davidson νοιώθει μόνος και μελαγχολικός και το μόνο που τον ευχαριστεί είναι να φωτογραφίζει στους δρόμους τού Σικάγο, κυρίως τη νύχτα. Τον τελευταίο χρόνο τού σχολείου κερδίζει το πρώτο βραβείο σε έναν διαγωνισμό τής Kodak. Ο πατριός του καταφέρνει να τον δεχτούν ως υποψήφιο στη φωτογραφική σχολή τού Ινστιτούτου Τεχνολογίας τού Rochester (RIT) και ο ίδιος προετοιμάζεται δουλεύοντας πολύ σκληρά, έτσι που τελικά γίνεται δεκτός.
Περισσότερα..
Το πραγματικό του όνομα ήταν Emmanuel Rudzitsky και γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας στην Αμερική το 1890, ενώ μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέα Υόρκης. Την περίοδο 1910-1911 παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής αφού προηγουμένως έχει αρνηθεί μια υποτροφία για σπουδές στην αρχιτεκτονική. Το 1915 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής, στη Νέα Υόρκη γεγονός που αποτελεί επίσης την αφορμή ώστε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία, καθώς φωτογραφίζει ο ίδιος τα έργα του για την δημιουργία καταλόγου. Από εκείνη τη στιγμή, ο Μαν Ραίη αφοσιώνεται στο φωτογραφικό μέσο και οι πρώτες σημαντικές φωτογραφίες του παρουσιάζονται το 1918.
Παράλληλα, ο Μαν Ραίη μαζί με τον Μαρσέλ Ντυσάν, συμμετέχουν στην οργάνωση ενός ντανταϊστικού ρεύματος στην Αμερική, την ίδια εποχή που ο ντανταϊσμός σημειώνει άνθιση στην Ευρώπη. Ακολουθεί η έκδοση ενός μοναδικού τεύχους της επιθεώρησης New York Dada το 1920, ωστόσο ο ίδιος ο Μαν Ραίη αποφαίνεται πως το ρεύμα του ντανταϊσμού δεν είναι εφικτό να αναπτυχθεί στην Αμερική.
Το καλοκαίρι του 1921 εγκαταλείπει τις Ηνωμένες πολιτείες και εγκαθίσταται στο Παρίσι. Η περίοδος που ακολουθεί είναι ίσως η πιο δημιουργική για τον Μαν Ραίη, ο οποίος συνεχίζει να ασχολείται με τη φωτογραφία διαμορφώνοντας ένα ιδιαίτερο ύφος αλλά και μια προσωπική τεχνική. Πολύ σύντομα από την άφιξή του στη Γαλλία, χρησιμοποιεί τις αποκαλούμενες Ραιη-γραφίες (rayographies) φωτογραφίες που παράγονται τοποθετώντας αντικείμενα πάνω σε μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια και στη συνέχεια με έκθεσή τους σε φως. Η τεχνική αυτή στην πραγματικότητα ήταν ήδη γνωστή, ωστόσο ο Μαν Ραίη την υϊοθέτησε για αμιγώς καλλιτεχνικούς σκοπούς.
Το 1925 συμμετέχει μαζί με τους Μαξ Ερνστ, Χουάν Μιρό, Πάμπλο Πικάσσο και Ζαν Αρπ στην πρώτη υπερρεαλιστική έκθεση που πραγματοποείται στο Παρίσι.
Την δεκαετία του 1930 ο Μαν Ραίη επινοεί μαζί με τη βοηθό του Lee Miller την μέθοδο που καλείται solarization και ουσιαστικά αποτελεί το φαινόμενο Sabatier στη διαδικασία της φωτογραφικής εκτύπωσης.
Παράλληλα με τις υπερρεαλιστικές φωτογραφίες του, το έργο του Μαν Ραίη περιλαμβάνει και μια πληθώρα πορτρέτων, συμπεριλαμβανομένων και γνωστών καλλιτεχνών όπως του Ζαν Κοκτώ, του Ανρί Ματίς καθώς και των υπερρεαλιστών Αντρέ Μπρετόν, Τριστάν Τζαρά, Μαρσέλ Ντυσάν, Μαξ Ερνστ και άλλων.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του επέστρεψε στις Ηνωμένες πολιτείες όπου έζησε στην Καλιφόρνια. Πέθανε το 1976 στην Γαλλία.
Ο Man Ray υπήρξε ένας “ανατρεπτικός” της τέχνης , όντας “αναρχικός” με την φωτογραφία και με κάθε μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Εκτος από φωτογράφος ήταν ζωγράφος, ποιητής, κινηματογραφιστής μα προπάντων ήταν ο πρωτοπόρος του αμερικανικου μοντερνισμού, “πειραματικός” καθόλη την πορεία του χάρισε “αιρετικές” και μη στιγμές στην ιστορία της τέχνης..
Ο Erwitt γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1928 στο Παρίσι από Ρωσο-εβραίους μετανάστες. Φοιτά το 1934 σε δημοτικό σχολείο στην Ιταλία, όπου είχαν μετακομίσει οι γονείς του, αλλά το 1939 η οικογένεια Erwitt αποφασίζει να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρχικά στη Νέα Υόρκη και έπειτα από 2 χρόνια στο Λος Άντζελες. Εκεί σπούδασε φωτογραφία και κινηματογράφο στο Los Angeles City College. Μετά την μετακόμισή του στη Νέα Υόρκη το 1946, παρακολουθεί ένα σεμινάριο ιστορίας του κινηματογράφου στο New School for Social Research, ανταλλάσσοντας το κόστος των μαθημάτων με την προσωπική του εργασία στην ίδια σχολή. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1950. Ασχολείται με πολλά είδη φωτογραφίας: διαφημιστική, κινηματογραφική, βιομηχανική, μόδας, ρεπορτάζ κ.ά. Εξέδωσε περισσότερα από 20 βιβλία και έκανε πολλές εκθέσεις σε μεγάλα μουσεία και εκθεσιακούς χώρους σε πολλές πόλεις σε όλον τον κόσμο. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να είναι ενεργός φωτογράφος και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο.
Περισσότερα..
Κι άλλα..