Πρόκειται για ένα κίνημα αντι-τέχνης, αναρχικό, μηδενιστικό και ανατρεπτικό, αφού επιδιώκει να αποδεσμεύσει τον άνθρωπο από τις καταστροφικές συμβάσεις του περιβάλλοντος, όλες τις παραδοσιακές αντιλήψεις για το καλό γούστο στη λογοτεχνία και τις καλές τέχνες, όλα τα πολιτικά πρότυπα και σύμβολα μιας κοινωνίας που τη θεωρούσαν ετοιμοθάνατη και μοιάζει πολύ με τη δική μας!
Το ενδιαφέρον τού κινήματος επικεντρώνεται στις πρωτόγονες τέχνες, ενώ αμφισβητεί και προσεγγίζει ειρωνικά τις αρχές της μοντέρνας κοινωνίας, αντιδρά στον πόλεμο και τις καταστροφές, ενώ σε όλα αυτά αντιπροτείνει το χιούμορ, τον παραλογισμό και τα σκάνδαλα. Οι Ντανταϊστές επιδίωκαν να σοκάρουν και να ενοχλήσουν το αστικό κατεστημένο, γι’ αυτό θεωρήθηκαν αναρχικοί και καταστροφικοί. Πρέσβευαν τον κυνισμό, την άρνηση των νόμων της ομορφιάς και της αισθητικής, καθώς και της κοινωνικής οργάνωσης. Ο Ντανταϊσμός επηρεάζει ακόμα και σήμερα καλλιτέχνες που θέλουν να εκφράσουν ότι ‘η αμφισβήτηση είναι πρόοδος’
Ο Καρλ Μαρξ έθεσε ευθέως ότι η τέχνη ήταν η συνέπεια του ταξικού συστήματος και επομένως στο συμπέρασμα ότι, σε μια κομουνιστική κοινωνία θα υπάρχουν μόνο άνθρωποι που ασχολούνται με την κατασκευή της τέχνης και όχι “καλλιτέχνες”.
Η καταστροφή είναι δημιουργία
Μ. Bakunin
Good artists copy, great artists steal.
Pablo Picasso
Εvery act of creation, is first an act of destruction.’
Pablo Picasso.
“Στα σκοτεινά κ πολύπλοκα μονοπάτια της σκέψης να βρούμε την απλότητα κ με ορμή να ξεχυθούμε στους δρόμους για δημιουργία.”
Φ.Ντοστογιέφσκι